Postępowanie nakazowe – Co to takiego?

Postępowanie nakazowe jest jednym z postępowań odrębnych. Postępowanie to zostało uregulowane przepisami art. 484¹-497 Kodeksu postępowania cywilnego. Jest to uproszczona forma dochodzenia należności, z wielu powodów bardzo korzystna dla wierzyciela. Można do nich zaliczyć – szybkość, rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym tzn. bez wyznaczania rozprawy, obniżoną wysokość opłaty od pozwu, oraz okoliczność, że nawet nieprawomocny nakaz zapłaty stanowi tytuł zabezpieczenia bez nadania mu klauzuli wykonalności. Trzeba jednak pamiętać, że nie w stosunku do każdego roszczenia będzie można zastosować ten tryb. Poniżej przedstawiam podstawowe cechy postępowania nakazowego.

1) Postępowanie nakazowe należy do właściwości zarówno sądów rejonowych i okręgowych i nie jest ograniczone w zakresie dochodzonej kwoty,

2) Sąd rozpoznaje sprawę w postępowaniu nakazowym na pisemny wniosek powoda zgłoszony w pozwie. Niestety o wymogu tym często zapominają wierzyciele. Skutkiem zaś braku wyraźnego wniosku o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jest braku możliwości wydania przez sąd nakazu zapłaty w tym trybie.

3) Rozpoznanie sprawy następuje na posiedzeniu niejawnym. Co to znaczy? Jest to rodzaj posiedzenia sądu, w którym nie bierze udziału publiczność, ani strony. Nie jest wyznaczana rozprawa. W praktyce – sędzia wydaje nakaz zapłaty rozpoznając sprawę w swoim gabinecie.

4) Sąd wydaje nakaz zapłaty, jeżeli wierzyciel (powód) dochodzi roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające dochodzone żądanie są udowodnione dołączonym do pozwu:

– dokumentem urzędowym,

– zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem,

– wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu,

– zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i nie zapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym,

Sąd wydaje również nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie:

– weksla, czeku, warrantu lub rewersu należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwają wątpliwości,

– umowy, dowodu spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego, dowodu doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, jeżeli powód dochodzi należności zapłaty świadczenia pieniężnego, odsetek w transakcjach handlowych określonych w ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych lub kwoty, o której mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy, oraz na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie kosztów odzyskiwania należności, jeżeli powód dochodzi również zwrotu kosztów, o których mowa w art. 10 ust. 2 tej ustawy,

– wyciągu z ksiąg bankowych podpisanego przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzonego pieczęcią banku oraz dowodu doręczenia dłużnikowi pisemnego wezwania do zapłaty.

5) Wysokość opłaty od pozwu wynosi ¼ opłaty tzw. zwykłej (w przypadku roszczenia pieniężnego jest to 5% dochodzonej pozwem kwoty), nie mniej jednak niż 30 zł.

6) Wydając nakaz zapłaty sąd orzeka, że pozwany ma w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu zaspokoić roszczenie w całości wraz z kosztami albo wnieść w tym terminie zarzuty.

7) Wydany w tym trybie nakaz zapłaty stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Wobec tego, wierzyciel posiadający taki nakaz zapłaty może skierować pismo do komornika, aby ten zajął rachunek bankowy dłużnika do wysokości kwoty wskazanej w nakazie zapłaty. Środki te będą zabezpieczone na czas trwania postępowania sądowego.

Należy jednak pamiętać, że przed złożeniem pozwu do sądu i wszczynaniem postępowania sądowego, warto wezwać dłużnika do zapłaty zaległej kwoty. Często otrzymanie takiego pisma od pełnomocnika wierzyciela jest wystarczające dla odzyskania swojej należności.

Comments are closed.

Ostatnie posty